Prof. dr hab. n. med. Artur Jurczyszyn
Kierownik Ośrodka Leczenia Dyskrazji Plazmocytowych
Katedra i Klinika Hematologii UJ CM oraz Oddział Kliniczny Hematologii Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie

Specjalista chorób wewnętrznych i specjalista hematolog, zatrudniony na stanowisku profesora w Katedrze i Klinice Hematologii UJ CM w Krakowie. Aktualna działalność kliniczna i naukowa dotyczy szczególnie zagadnień związanych z leczeniem dyskrazji plazmocytowych. Autor ponad 250 publikacji naukowych o łącznym współczynniku oddziaływania > 550, wskaźnik Hirscha 18; redaktor siedmiu monografii książkowych z zakresu klinicznej hematologii.Prof. Jurczyszyn jest członkiem Prezydium Polskiej Grupy Szpiczakowej Polskiego Towarzystwa Hematologów i Transfuzjologów, Międzynarodowej Grupy Roboczej ds. Szpiczaka Mnogiego (IMWG), Europejskiego Towarzystwa Hematologicznego (EHA), Amerykańskiego Towarzystwa Hematologicznego (ASH), Międzynarodowego Towarzystwa ds. Szpiczaka (IMS).W 1996 roku ukończył Wydział Lekarski Uniwersytetu Jagiellońskiego, w 2003 roku obronił pracę doktorską dotyczącą znaczenia cytokin w patogenezie szpiczaka mnogiego, w 2016 roku uzyskał tytuł doktora habilitowanego nauk medycznych za cykl publikacji dotyczący biologii i leczenia szpiczaka plazmocytowego. Do najważniejszych publikacji można zaliczyć: 1) pracę poświęconą czynnikom prognostycznym w pierwotnej białaczce plazmocytowej (Br J Haematol. – 2018), 2) pracę opisującą największą na świecie grupę 172 chorych z naciekami ośrodkowego układu nerwowego w przebiegu szpiczaka mnogiego (Am J Hematol. – 2016), 3) pracę wieloośrodkową, retrospektywną opisującą 53 histopatologicznie potwierdzone przypadki wtórnego zajęcia skóry przez szpiczaka (Leuk Lymphoma – 2016); 4) pracę pokazującą retrospektywne porównanie 50 przypadków szpiczaka biklonanego z 50 przypadkami klasycznej postaci MM (Ann Hematol. – 2017), 5) pracę wieloośrodkową, retrospektywną obejmującą największą na świecie grupę 134 chorych z IgM MM (Am J Hematol. – 2017), 6) pracę porównującą 173 młodych pacjentów z MM (21-40 rż) z grupą 916 chorych w wieku 41-60 lat – największą analizę dotyczącą czynników prognostycznych oraz charakterystyki klinicznej młodych chorych z MM leczonych nowymi lekami (Br J Haematol. – 2016), 7) pracę opisującą 101 przypadków wtórnej białaczki plazmocytowej, charakterystykę kliniczną oraz możliwości optymalnego leczenia w tej trudnej sytuacji klinicznej (Leuk Lymphoma – 2018), 8) pracę wieloośrodkową, retrospektywną opisującą 127 chorych z pozaszpikową postacią MM poprzez rozrost krwiopochodny, gdzie wykazano bardzo krótkie 6 miesięczne przeżycie i udowodniono, iż leki immumodulujące mogą być skuteczniejsze od innych sposobów terapii (Am J Hematol. – 2019). 9) pracę wieloośrodkową, retrospektywną opisującą 85 pacjentów ze szpiczakiem plazmocytowym podwójnie opornych na leki immunomodulujące i inhibitory proteasomów. To trudna w terapii grupa chorych, którzy zdecydowanie korzystają na procedurze przeszczepu szpiku kostnego wykonanej od razu bez innego leczenia ratunkowego (Leuk Lymphoma – 2020). 10) pracę retrospektywną opisującą największą na świecie grupę 223 chorych z rzadką zmianą cytogenetyczną t(14;16) w przebiegu szpiczaka mnogiego. Szczegółowa analiza i opis kliniczno-laboratoryjny chorych potwierdził wysokie ryzyko i złe rokowanie tej grupy pacjentów (Am J Hematol. – 2020). Pracując naukowo przez ostatnie lata stworzył wieloosobową i wieloośrodkową, międzynarodową grupę badawczą (prof. Morie A. Gertz Mayo Clinic, USA; prof. Ruben Niesvizky, Cornell University, USA, prof. Jorge J. Castillo, Harvard University, USA, prof. Kenneth Anderson, Dana Farber Cancer Center, USA, prof. David H. Vesole, Hackensack University, USA, prof. Roman Hajek, University of Ostrava, Czech Republic), która skupia się na klinice rzadkich dyskrazji plazmocytowych. Odbył staże naukowe w John Theurer Cancer Institute w Hackensack (2012) oraz w Dana Farber Cancer Institute w Bostonie (2014).W 2015 roku uhonorowany jubileuszowym medalem 650-lecia Uniwersytetu Jagiellońskiego w uznaniu wieloletniej pracy lekarskiej i naukowej. W 2016 roku otrzymał wyróżnienie „Amicus hominum” – dla osób działających na rzecz dobra innych z rąk Marszałka Województwa Małopolskiego. W 2017 roku uhonorowany nagrodą I stopnia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za osiągnięcia naukowe, zaś w 2018 roku otrzymał nagrodę im. Tadeusza Browicza od Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie za opracowanie oryginalnego indeksu prognostycznego w pierwotnej białaczce plazmocytowej. Współzałożyciel i prezes działającej od 2008 roku Fundacji Centrum Leczenia Szpiczaka, która jest organizacją pożytku publicznego. Od 2017 roku Przewodniczący Oddziału Krakowskiego Polskiego Towarzystwa Hematologów i Transfuzjologów, ponadto Pełnomocnik Dziekana Wydziału Lekarskiego UJ CM.Od 1 październik 2018 roku do 22 maja 2019 roku pełnił obowiązki Kierownika Oddziału Klinicznego Hematologii Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie. W lutym 2021 roku w rocznicę urodzin Mikołaja Kopernika uhonorowany nagrodą Ministra Edukacji i Nauki za znaczące osiągniecia w zakresie działalności naukowej. Postanowieniem Prezydenta RP Pana Andrzej Dudy z dnia 28 września 2021 roku otrzymał tytuł profesora nauk medycznych i nauk o zdrowiu w dyscyplinie nauki medyczne Pozamedyczne zainteresowania: film, teatr, muzyka jazzowa, podróże, narciarstwo oraz turystyka.

Publikacje i cytacje wg GOOGLE SCHOLAR [zobacz listę publikacji]
Publikacje w bazie PUBMED [zobacz listę publikacji]

O mnie

Curriculum Vitae

Dyplomy i Certyfikaty

Publikacje

Rekomendacje do stopnia profesora

Gabinet

Rodzina i hobby

news

Antoni Kępiński – w 50-lecie śmierci

WARSZTATY SZPICZAKOWE

Sukces jedno ma imię

Arkusz Samooceny

Światowy Dzień Walki ze Szpiczakiem

List gratulacyjny z Ministerstwa Zdrowia

Profesor Tadeusz Tempka - pionier polskiej hematologii

Gratulacje z okazji nominacji profesorskiej

Szpiczak mnogi - książki

Szpiczak mnogi. Kompleksowa diagnostyka i terapia.

Szpiczak mnogi. Wybrane zagadnienia.

Szpiczak mnogi. Przypadki kliniczne.

Szpiczak mnogi. Poradnik dla pacjentów.

Szpiczak mnogi. Praktyczny przewodnik dla pacjentów.

Kuchnia i medycyna XXI wieku

Amyloidoza - Poradnik dla pacjentów